Publikacje

Farmakologiczne leczenie zespołu deficytu uwagi z nadruchliwością
22.04.2005
1
Zespół deficytu uwagi z nadruchliwością (attention deficit/ hyperactivity disorder, ADHD) jest najczęściej występującym i najbardziej zbadanym neurorozwojowym zaburzeniem psychicznym okresu dzieciństwa. Zgodnie z obecnymi kryteriami zaburzenie rozpoczyna się przed 7 rokiem życia, a objawy takie jak rozpraszalność uwagi, impulsywność oraz nadmierna aktywność występują w co najmniej dwóch środowiskach, np. w szkole, w domu lub w towarzystwie rówieśników.
22.04.2005
1
Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
22.04.2005
Jeszcze w latach 50. uważano zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (Obsessive-Compulsive Disorder, OCD) za schorzenie rzadkie, dotyczące 0,05% populacji ogólnej. Wyniki dużego badania populacyjnego (The Cross National Collaborative Study), przeprowadzonego w siedmiu różnych miejscach świata, wykazały że rozpowszechnienie OCD w ciągu życia wynosi 1,9%-2,5%.
22.04.2005
Leczenie zaburzeń odżywiania się
22.04.2005
1
Zaburzenia odżywiania się uwarunkowane są wieloczynnikowo. W związku z powyższym postępowanie terapeutyczne powinno mieć charakter wielokierunkowy z zachowaniem odpowiedniej hierarchii ważności celów zależnych od stanu nasilenia objawów i czasu trwania zaburzeń.
22.04.2005
1
Farmakogenetyka leków neuroleptycznych
22.04.2005
Mimo możliwości stosowania różnych leków neuroleptycznych (przeciwpsychotycznych), okazuje się, że u około 30%-40% pacjentów chorych na schizofrenię nie stwierdza się poprawy stanu psychicznego po pierwszym przypisanym leku, a u 50-60% pacjentów występują objawy uboczne (1). Dotychczas nieznane są kliniczne, biochemiczne, czy też neurofizjologiczne czynniki prognostyczne, wskazujące który lek będzie działać skutecznie u określonego pacjenta.
22.04.2005
Wpływ leków neuroleptycznych na funkcje poznawcze u chorych na schizofrenię
22.04.2005
Funkcje poznawcze, takie jak odbiór bodźców, przetwarzanie informacji, pamięć, uwaga, myślenie, procesy wzrokowo-przestrzenne, czy sprawności językowe są najważniejszymi procesami umożliwiającymi ludziom adaptację do warunków środowiska.
22.04.2005
Leki normotymiczne
22.04.2005
Lek "normotymiczny" jest lekiem normalizującym zaburzenia nastroju, co odpowiada używanemu obecnie w piśmiennictwie anglojęzycznym pojęciu mood-normalizer lub mood-stabilizer. Termin ten zrodził się w związku z rozwojem farmakologicznych metod leczenia oraz profilaktyki nawrotów chorób afektywnych, w szczególności choroby afektywnej dwubiegunowej.
22.04.2005
Leczenie depresji w chorobach neurologicznych
22.04.2005
Depresja jest najczęstszym zespołem zaburzeń psychicznych w przebiegu chorób neurologicznych. Patogeneza zaburzeń nastroju towarzyszących chorobom mózgu jest złożona. Duże znaczenie przypisuje się zmianom strukturalnym w obrębie szlaków neuronalnych i struktur mózgu odpowiedzialnych za regulacje nastroju.
22.04.2005
Zaburzenia psychiczne w chorobach endokrynnych i ich leczenie
22.04.2005
1
W chorobach endokrynnych oprócz objawów związanych z dysfunkcją hormonalną występują różnorodne objawy psychopatologiczne i zaburzenia psychiczne. Objawy te, często niespecyficzne, mogą być jedynymi zgłaszanymi przez pacjenta na początku choroby i /lub przez cały czas trwania dysfunkcji hormonalnej. Mogą również nakładać się na objawy somatyczne i tym samym wikłać obraz kliniczny, a więc i leczenie choroby podstawowej, a nawet utrzymywać się mimo uzyskania normalizacji hormonalnej.
22.04.2005
1
Leki antyleukotrienowe - działanie nie tylko przeciwastmatyczne
18.04.2005
1
W 1976 roku opisano szlak metaboliczny lipooksygenazy, natomiast same leukotrieny (nazwa wywodzi się od ich źródła - leukocytów i struktury "trienowej") zidentyfikowane zostały w 1979 roku przez Samuelssona. Opisał on trzy klasy leukotrienów cyteinylowych: LTC4, LTD4, LTE4, które są produktem przemian kwasu arachidonowego pod wpływem lipooksygenazy. Odkrycie leukotrienów uhonorowane zostało w 1982 roku Nagrodą Nobla.
18.04.2005
1
Nadreaktywność oskrzeli i nieswoiste testy prowokacji dooskrzelowej w diagnostyce astmy
18.04.2005
Nadreaktywność oskrzeli oznacza zwiększoną skłonność oskrzeli do reagowania skurczem w warunkach narażenia na różnorodne bodźce immunologiczne i nieimmunologiczne, zazwyczaj obojętne dla osób zdrowych. Wyróżnia się nadreaktywność swoistą, odnoszącą się do reakcji na alergeny wziewne i zawodowe, oraz nieswoistą, związaną z odpowiedzią na czynniki chemiczne, fizyczne i farmakologiczne.
18.04.2005