Filtry
Przegląd prasy i publikacje
Polekowe nasilenie hipoaldosteronizmu w autoimmunologicznym zespole wielogruczołowym typu 2
Hipoaldosteronizm jest schorzeniem, do którego dochodzi w następstwie niedostatecznej stymulacji sekrecji aldosteronu, defektów w zakresie syntezy tego hormonu w korze nadnerczy oraz oporności na pobudzenie receptora dla tego hormonu w tkankach obwodowych...
Limfocyty T regulatorowe u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną*
Dzięki postępowi zarówno w diagnostyce jak i leczeniu chorób rozrostowych możemy uzyskać ok. 80% całkowitych wyleczeń z najczęstszego nowotworu u dzieci jakim jest ostra białaczka limfoblastyczna...
Najnowsze standardy terapii pokrzywek
Pokrzywka jest heterogenną jednostką chorobową, z którą coraz częściej spotykają się w swojej praktyce alergolodzy i dermatolodzy. Jest ona jedną z najczęstszych dermatoz, która istotnie wpływa na jakość życia pacjentów. Ze względu na uporczywość objawów, świąd, ból, widoczne na skórze bąble, a czasem zagrażające życiu obrzęki, pokrzywka powoduje znaczny uszczerbek na zdrowiu, istotnie wpływa na jakość życia i kontakty społeczne dotkniętych nią osób...
Mechanizmy immunologiczne skutecznej immunoterapii swoistej
Immunoterapia alergenowa polega na podawaniu (najczęściej podskórnie, niekiedy doustnie w postaci roztworu lub tabletek) wzrastających dawek preparatu zawierającego swoisty alergen, aż do takiej dawki, która wywoła tolerancję. Immunoterapia jest skuteczna w redukcji objawów choroby alergicznej, zmniejsza zużycie leków objawowych, poprawia jakość życia pacjenta...
Zakażenia oportunistyczne – trudności diagnostyczno-terapeutyczne
Rozwój transplantologii, terapii nowotworów, postępy w leczeniu chorych zakażonych wirusem HIV prowadzą do coraz większej liczby zakażeń patogenami, które u osób zdrowych nie powodują zagrożenia. Należy pamiętać, że wiele chorób współistniejących sprzyja zakażeniom układu oddechowego, to jednak nie kwalifikuje ich jako zakażeń oportunistycznych. Chorobami tymi są: cukrzyca, przewlekła choroba nerek lub marskość wątroby...
Probiotyki w praktyce lekarza pierwszego kontaktu. Część II
W ostatnich latach badania nad szczepami probiotycznymi stały się przedmiotem dużej liczby doniesień naukowych o znaczeniu klinicznym. Powszechna dostępność probiotyków oraz ich reklamowanie jako produktów spożywczych i suplementów diety doprowadziła do nadużywania teorii probiozy i powstania błędnych przekonań na temat ich „cudotwórczego” działania.
Probiotyki a układ pokarmowy człowieka
W ciągu ostatnich lat w mediach oraz praktycznie w każdym z miesięczników tzw. prasy kolorowej można usłyszeć i przeczytać o probiotykach. Zaleca się ich stosowanie w trakcie biegunek, jak i w innych chorobach układu pokarmowego. Są dostępne bez recepty w aptekach. Czy jednak pacjenci mają szczegółową wiedzę o tych produktach? Czy nie są nadużywane? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć w tym artykule.
Probiotyki w praktyce lekarza pierwszego kontaktu. Część I
W czasie gasnącej fascynacji antybiotykami oraz ogromnych możliwości medycyny zachowawczej i interwencyjnej zarówno lekarze, jak i pacjenci starają się znaleźć takie alternatywne metody terapii, które będą na równi traktowane i skuteczne jak środki farmaceutyczne...
Nieżyty nosa u dzieci – czy to tylko alergia?
Nieżyty nosa u najmłodszych dzieci (poniżej 5. r.ż.) sprawiają wiele kłopotów pacjentom, ich rodzicom, lekarzom rodzinnym i pediatrom. Najczęściej w praktyce lekarskiej spotykamy się z ostrymi nieżytami nosa i zatok o etiologii wirusowej. Rozpoznanie w większości przypadków nie budzi wątpliwości, choroba trwa 7–14 dni i mija w wyniku leczenia objawowego...
Śródskórna szczepionka przeciwko grypie
Grypa jest główną przyczyną zwiększonej zachorowalności i śmiertelności we wszystkich krajach. Epidemie grypy występują na całym świecie, najczęściej od listopada do kwietnia na półkuli północnej i od maja do października na półkuli południowej.
Probiotyki w zapobieganiu i leczeniu zakażeń dróg oddechowych
Zakażenia górnych dróg oddechowych (zapalenie gardła i migdałków podniebiennych, zatok, ucha środkowego, nagłośni, krtani) i dolnych (zapalenie oskrzeli, oskrzelików, płuc) należą do najczęstszych schorzeń, z którymi styka się lekarz praktyk. Większość zakażeń dróg oddechowych ma etiologię wirusową, zdecydowanie rzadziej wywoływane są przez bakterie. Zmniejszenie ryzyka chorób infekcyjnych układu oddechowego ma znaczenie w każdym wieku, szczególnie zaś w grupach ryzyka (np. dzieci uczęszczające do przedszkola lub żłobka, osoby w podeszłym wieku) i jest ważnym zadaniem dla służby zdrowia.
Leki biopodobne - aktualny stan wiedzy
Leki wytwarzane metodami biotechnologicznymi, tzn. z wykorzystaniem żywych komórek, są obecnie powszechnie stosowane we wszystkich dziedzinach medycyny, a ich udział w farmakoterapii wciąż się zwiększa. W celu zastosowań klinicznych w nefrologii metodami tymi wytwarzane są przede wszystkim czynniki pobudzające erytropoezę, które pozwalają na leczenie niedokrwistości towarzyszącej przewlekłej chorobie nerek.
Rozpoznawanie i leczenie ziarniniakowatości Wegenera
Ziarniniakowatość Wegenera (ZW) jest martwiczym zapaleniem małych i średnich naczyń krwionośnych górnych i dolnych dróg oddechowych oraz nerek, charakteryzującym się powstawaniem ziarniniaków i obecnością przeciwciał skierowanych przeciwko proteinazie 3 neutrofilów (PR-3-ANCA). Rzadko występuje postać ograniczona wyłącznie do zajęcia górnych dróg oddechowych, częściej spotyka się scharakteryzowaną na wstępie triadę Wegenera (zapalenie naczyń, ziarniniaki i przeciwciała ANCA) lub występowanie zmian dodatkowo w wielu narządach, o różnej lokalizacji i nasileniu: w narządzie wzroku, skórze, układzie ruchu, układzie nerwowym, przewodzie pokarmowym, moczowo-płciowym i w sercu.
Zasady strajku lekarskiego
Art. 59 ust. 3 Konstytucji stanowi, iż "związkom zawodowym przysługuje prawo do organizowania strajków pracowniczych i innych form protestu w granicach określonych w ustawie".
Probiotyki w alergii - fakty i mity
Uważa się, że jednym z elementów odpowiedzialnych za wzrost częstości zachorowań u dzieci na choroby alergiczne jest nieprawidłowy skład flory bakteryjnej. Błona śluzowa jelita wymaga ekspozycji na bakterie w celu rozwoju układu odpornościowego, w tym immunologicznej tolerancji. Skład mikroflory przewodu pokarmowego noworodka i niemowlęcia zależy od sposobu porodu, karmienia i przebytych infekcji. Dlatego też rozumienie roli probiotyków w fizjologii ludzkiego organizmu stało się ważnym i często dyskutowanym zagadnieniem.
Doustna i podjęzykowa immunoterapia swoista
Immunoterapia swoista polega na podawaniu osobie uczulonej dawek alergenu w celu wywołania tolerancji na uczulającą substancję. Ze względu na drogę podania możemy wyróżnić immunoterapię podskórną (subcutaneous immunotherapy, SCIT), która stosowana jest doświadczalnie i w terapii już od ponad 100 lat. Metoda ta nazywana jest niekiedy immunoterapią "klasyczną" lub "iniekcyjną", w celu odróżnienia jej od innych ("alternatywnych", "nie-iniekcyjnych" lub "miejscowych") dróg podania alergenu.
Układ odpornościowy osób starszych oraz próby modulowania jego funkcji
Na skutek starzenia się układu odpornościowego u osób w podeszłym wieku dochodzi do upośledzenia zdolności do rozpoznawania i eliminacji patogenów. Konsekwencją tego jest obserwowany wzrost zapadalności na zakażenia oraz schorzenia nowotworowe.
Kiedy powinno się stosować probiotyki?
Zgodnie z definicją FAO/WHO, probiotyki to żywe drobnoustroje, które podawane w odpowiednich ilościach wywierają korzystny efekt zdrowotny. W przyszłości definicja ta ulegnie prawdopodobnie modyfikacji, ponieważ z badań przeprowadzonych na zwierzętach wynika, że niektóre skutki działania probiotyków można uzyskać za pomocą zabitych bakterii lub nawet DNA bakteryjnego.
Szczepienia dorosłych
Szczepienia jako jedno z najważniejszych oręży medycyny w walce z chorobami zakaźnymi do niedawna kojarzone były zarówno przez pacjentów, jak i przez lekarzy z obowiązkowym kalendarzem szczepień dzieci. W ostatnich latach nastąpiła jednak duża zmiana świadomości społecznej w tym zakresie.
Leczenie przełomu miastenicznego
Przełom miasteniczny (PM), nazywany także kryzą miasteniczną, jest to zaostrzenie objawów miastenii prowadzące do niewydolności oddechowej (1,2). Objawami towarzyszącymi mogą być uogólnione osłabienie mięśni oraz masywny zespół opuszkowy z zaburzeniami połykania. Przełom miasteniczny najczęściej występuje u chorych z miastenią uogólnioną (1,3).
